Jolanta Gisman-Stoch

The Polish-Lithuanian epic Pan Tadeusz (1834), written by A. Mickiewicz, is my inspiration. It can be seen as a story about home, its darkness and light, but most of all about its beauty that can be seen from a distance because of our yearning. The book was written in Paris at the time of the poet’s political emigration and can be seen as The Odyssey of this very place in Europe.
In this workshop I shall ask participants to choose a potentially ‘homely’ space in the surrounding gardens or buildings and play with the possibilities of home making using materials to hand, the aim being to make it like no other place. Home is an affecting presence that casts its spell, shaping who we are and who we might hope to become.
According to D. Haraway's thesis, Situated Knowledges: The Science Question in Feminism and the Privilege of Partial Perspective (1988), the parental home provides the infant with its first model for being in the world. Home is an environment charged with emotional meanings, infused with social and cultural values, structured around conventional ways of knowing and doing things. Over time, however, the child’s genetic inheritance begins to assert itself as the potential for self-actualization, challenging the status quo and exploring the possibilities of being otherwise. But we can only ever be situated in a particular world, and home continues to situate our understanding, demanding our presence.
The workshop will be a time for creativity and reflection on its therapeutic application.

Dom jako poruszająca obecność – Warsztaty pamięci

Poczucie domu jest często efektem sprzecznych impulsów.Widzimy dom jako utracony raj, pierwotną przestrzeń niewinności, przestrzeń ograniczeń i niewoli. Dom to dynamiczna, usytuowana idea, pradawna struktura emocjonalna nieustannie wymagająca napraw, renowacji i aktualizacji w celu dostosowania jej do zmieniającego się życia.
Ważną inspiracją projektowanych warsztatów jest polsko-litewski epos “Pan Tadeusz” (1834). Można ten utwór zobaczyć jako opowieść o domu – o jego ciemnych i jasnych zakamarkach ale przede wszystkim o jego pięknie, które widzi się lepiej z dystansu i dzięki tęsknocie. Książka powstała w Paryżu w czasie politycznej emigracji poety i może być postrzegana jako “Odyseja” tej części Europy.
Uczestnicy warsztatów zostaną poproszeni o wybranie potencjalnie “domowej” przestrzeni w otoczeniu uniwersytetu bądź w jego budynkach i stworzenie instalacji domu przy użyciu dostępnych materiałów i przedmiotów uruchamiających pamięć. Celem działań twórczych ma być stworzenie domu, który jest jedyny i niepowtarzalny: który jest poruszającą obecnością, mającą wpływ nato co dobre w naszym życiu i co złe, który kształtuje to, kim jesteśmy i kim się stajemy.
Zgodnie z tezą D.Haraway,"Situated Knowledges: The Science Question in Feminism and the Privilege of Partial Perspective" (1988), dom rodzinny zapewnia dziecku pierwszy model bycia w świecie. Jest środowiskiem pełnym emocjonalnych znaczeń, przepełnionym wartościami społecznymi i kulturowymi wbudowanymi w konwencjonalne sposoby poznawania i działania. Z biegiem czasu genetyczne dziedzictwo dziecka zaczyna nabierać znaczenia jako potencjał istotny w procesach samorealizacji, tak potrzebny do kwestionowania status quo i eksperymentowania z możliwościami ‘bycia inaczej’. Zawsze jesteśmy usytuowani i to właśnie dom sytuuje nasze rozumienie świata i siebie domagając się naszej obecności.
Planowany warsztat pozwoli na twórcze działania jak i refleksję nad ich terapeutycznym
znaczeniem.